:: Janganlah Paksa ::

Hari ni sepatutnya sy balik kampung dengan Ayah sy ke Melaka (as my late mother told me lah) tapi baru-baru ni cousin sy cakap mana lah pulak kampung kat Melaka. Tapi sebenarnya kat Rembau Negeri Sembilan jugak sama dengan Ibu punya kampung. Krisis identiti sy sekarang. Lagi banyak perkara nak buat, lagi banyak perkara tak tahu.

Hari ni sy pun on-call macam kat wad emergency tunggu Ayah sy call. Sudahnya, Bob sy call kata Ayah tunggu sy call dia, sy pulak tunggu dia call sy. Sape nak call sudahnya? Haha.

Tepon lah Bob kat kampung, dia da balik dari semalam lagi. Sekali Pak Lang sy angkat call. Adeh, lama kot tak cakap-cakap. Tapi dengan Pak Lang sy ok. Dengan Atok pon sy ok. Cuma dengan Wan sy lemah betul lah. Bahasa yang agak harsh, sy tak suka dipaksa oleh dia sebab nanti sy akan rasa bersalah, akan terpikir sampai sy lupa dan akan pikir sy telah sakitkan hati orang tua. Sy memang tak suka perasaan ini. Semak tau.

Boleh tak sy buat nota buat Wan kat sini?

Wan, janganlah paksa N. Kalau N nak balik kampung, time week day pun N boleh balik. Tapi Wan tak payah lah buat ayat sedih drama filem menyayat hati sebab nanti N rase N adalah cucu yang loser (memang tahu dah awal-awal lagi). Jadi Wan tak payahlah susah-susah paksa-paksa N. Tolonglah. Kalau tak, N pon akan jauhkan diri dari Wan, sebab N tak suka dipaksa. Hope Wan paham. N ni bukan cucu faveret Wan pun, macam Wan buat kat Ibu dulu-dulu.

Sy harap angin sampaikan luahan perasaan sy pada Wan. Thank GOD, Ayah dah tak paksa-paksa sy macam dulu lagi. Ayah dah paham sikit.

Korang doakan sy tenang. Doakan semuanya berjalan lancar ye.
*sedihmodeisontillisendiripontaktahu*